هوای حوصله برفی ست

بالاخره اولین برف زمستونی روی کوه های شمال تهران نشست و سفیدیش رو به رخ برگایی که هنوز سبز سبز هستند کشید.. چقدر دلم می خواست برم اون بالا میون برفا.. روزهای بد بی حوصلگی هستند این روزها و البته چه می کنه این صدای افسانه رثایی و ساز علیزاده.. ای همه گلهای از سرما کبود خنده هاتان را که از لب ها ربود؟ چند روز پیش پویان پیشم بود و مثل همیشه بودنش بهانه ی خوبی بود برای بیرون رفتن. عاشق فیلمه و همیشه اطلاعات دست اول از آخرین فیلم های روز در حد باورنکردنی داره .. گاهی وقت ها به دنیاش حسودیم می شه به رویاهای شفاف و زیباش که مثل رویاهای مامانش رنگ پریده و یاس آلود نیستند.. به بهانه ی فیلم هایی که می خواست منو کشوند بیرون از خونه و چشم به هم زدنی سر از شهر کتاب درآوردیم. اون با فیلم ها مشغول شد و من میون کتابا حسابی چرخیدم. کتابی از اکبر اکسیر رو دیدم که روش نوشته بود برگزیده ی کتاب سال حوزه هنری منتخب کتاب سال جمهوری اسلامی.. راستش همین دو خط چنان موج منفی بهم داد که رغبت نکردم ورق بزنم اما آقایی که اونجا نشسته بود شدیدا توصیه کرد که برش دارم و اطمینان داد که پشیمون نمی شم.




تقریبن تمام شعرهای کتاب مثل همین یکی هستند که پشت جلدش زده بود
بهزیستی نوشته بود
شیر مادر، مهر مادر ، جانشین ندارد
شیر مادر نخورده ، مهر مادر پرداخت شد
پدر یک گاو خرید
و من بزرگ شدم
اما هیچ کس حقیقت مرا، نشناخت
جز معلم عزیز ریاضی ام
که همیشه می گفت
گوساله بتمرگ

بقیه شعرها هم در همین حوالی طنز تلخ می پلکند که در بیشتر قطعه ها تلخی به طنز می چربه. مثل این یکی که اسمش گالوانیزه است


شاعران دروغ می گویند
باران اصلا شاعرانه نیست
آنها هی تبلیغ می کنند زیر باران برویم
و خود مثل گربه ، کنار شومینه می خوابند
دو هفته است بستری هستم
این باران لعنتی ، شعرم را آبکی کرده
اگر به شمال می آیید به جای دفتر شعر
چتر و پنکه و پشه بند بیاورید
و کمی سوژه برای تابلو های اتاق خالی
اینجا قورباغه هم زنگ می زند

شعرهای اکبر اکسیر بهانه ی خوبی بود که با پویان کلی بخندیم اما امروز هر چی می خونم از هیچ کدام از این شعرها خنده م نمی گیره.. اشکال از حال و حوصله ی منه یا شعرهای اکبر که اکسیر نیست؟ اما این یکی شعرش خیلی بهم چسبید



قلبم صدای سگ می دهد

از تنگی دریچه

گربه ای ناگهان جست می زند

من می ترسم

و هر 8 ساعت

یک عدد پروپرانولول 40 گم می شود